“Slotwoord van de trainer”
Als trainer heb je van die jaren waarin alles samenvalt. En dit was er zo één. Een prachtig seizoen, eentje waar we vooraf blind voor hadden getekend. Niet omdat we wisten dat we kampioen zouden worden, maar omdat we voelden dat er iets moois in de maak was.
Vorig jaar sloten we het seizoen af met een mooie derde plek. Een prestatie waar ik blij en trots op was. We hadden grote stappen gezet ten opzichte van de jaren ervoor. Maar tevreden? Nee, nog niet. Er zat meer in, dat voelde ik aan alles. En zonder door te slaan, leef ik toch altijd met het idee: het kan nóg beter.
Zo gingen we van een achtste plek in het eerste jaar, naar de derde in het tweede. En dan hoor je binnen de groep al snel: “Dan wordt het nu top 2!” Mooie ambitie, vond ik. Maar buiten de lijnen waren de verwachtingen nog een stukje hoger: “Jullie worden makkelijk kampioen.” Tja, dat klinkt lekker, maar zo werkt het niet. Voor mij blijft het simpel: wedstrijd voor wedstrijd, werken aan ons spel, elkaar beter maken, en dan zien we waar we eindigen.
En waar eindigden we? Kampioen. Kampioen van de eredivisie. Voor het eerst in de clubgeschiedenis. Wat een trots. Wat een prestatie. Als ik zie wat die gasten er week in, week uit voor hebben gedaan – dan kan ik alleen maar genieten. Elke training was een feestje. Elke wedstrijd een kans om beter te worden. En ja, soms moeilijke gesprekken, maar minstens zo vaak mooie, eerlijke, oprechte gesprekken. Het was het allemaal meer dan waard.
- Fysieke ontwikkeling – stappen in kracht
Aan het einde van vorig jaar waren we het erover eens: als we écht structureel willen groeien, dan moet ook het fysieke programma naar een hoger niveau. En kijk waar we nu staan. Dankzij een goede samenwerking met de Gemeente hebben we er als club een pareltje bij: een nieuw krachthonk.
Een plek waar we, samen met Fabian van B&B, onze spelers fysiek hebben kunnen laten groeien. Fabian is iemand die zich écht verdiept – in de sport, in de individuen, in de groep. Het resultaat? Een fitte selectie, nauwelijks grote blessures, en vaak de sterkste ploeg in de laatste 10 tot 15 minuten. Wedstrijden werden beslist op inhoud. En dat is goud waard.
Door structureel te meten en te testen, weten we waar we staan en waar we naartoe werken. De komende tijd willen we kijken hoe we dit ook in de jeugdopleiding structureel kunnen implementeren. Zodat deze manier van denken en trainen verweven raakt met het hele club-DNA.
- Aanvallend spel – met elkaar naar meer
Ook in ons spel zijn we gegroeid. Vooral aanvallend hebben we stappen gemaakt. We spelen volwassener, maar blijven creatief. We hebben verschillende concepten in huis en zetten jongens in hun kracht. Maar wat vooral indruk maakt: hoe we met elkaar communiceren. Hoe we dingen bespreken. Verwachtingen uitspreken. Durven zeggen wat beter moet. Dat is misschien wel de grootste winst van het seizoen.
En met een gemiddelde van 34 doelpunten per wedstrijd… ja, dan mag je best tevreden zijn.
- Verdedigend – daar ligt nog ruimte
Verdedigend was het prima, met gemiddeld 26 tegendoelpunten. Maar eerlijk is eerlijk: dat moet scherper. Soms laten we het liggen door nét even niet te doen wat nodig is. Te slordig. Willen we opnieuw stappen maken, dan moeten we daar als team meer eisen stellen aan elkaar. Wat is je taak, en wat hoort daarbij? Duidelijkheid. Discipline. En samen de lat weer een stukje hoger leggen.
- De staf – een gouden team
Wat een staf. Wat een mensen. Iedereen weet wat ‘ie moet doen, en doet dat met passie en betrokkenheid. Stefan en Floran hebben met het tweede team grote stappen gezet – van degradatiestrijd naar een prachtige derde plek. Sylvia en Soraya zijn nog altijd de ‘moeders’ van het team – onmisbaar voor rust en structuur rondom wedstrijden en trainingen.
Rick en Roy zijn vol overgave bezig geweest met de keepers en ook daar zien we groei. En Esmee… wat hebben we fijn samengewerkt dit jaar. Ze heeft haar rol bij het eerste geweldig ingevuld, maar neemt helaas een stapje terug. Gelukkig blijft ze binnen de club actief.
- Afscheid nemen – een paar grote namen
Afscheid nemen hoort erbij, al doen we dat dit jaar gelukkig minimaal. Esmee dus, maar ook Tim Frenk, die zijn dromen achterna is gegaan op een cruiseschip. Of dat afscheid definitief is? Met Tim weet je dat nooit. Hij is vaak net zo snel weer terug. En wat een bijdrage hij dit jaar heeft geleverd – als topscorer en leider.
En dan Frank Meeuwisse. Oorspronkelijk zou hij “alleen even mee trainen.” Maar Frank zou Frank niet zijn als het niet meteen weer begon te kriebelen. Uiteindelijk draaide hij het hele programma mee. En hoe. Een voorbeeld voor iedereen – qua inzet, fitheid en begeleiding van de jonge gasten. Wat was het mooi om dit seizoen samen met jou te beleven, Frank. Blijf vooral meetrainen waar het kan.
- Vakkie C – onze supporters
Wat waren jullie weer geweldig. Elk thuisduel een evenement. Drukker, gezelliger, sfeervoller. Nieuwe gezichten, oud-leden die de weg terugvonden naar de hal… jullie maakten het verschil. Jullie support voelde elke keer als een extra speler op het veld. Dank jullie wel daarvoor!
De Boswijk Arena wordt steeds meer een plek waar je écht wilt spelen. Hopelijk kunnen we dat volgend jaar ook in de nieuwe hal in Loosduinen gaan creëren. Samen het handbal nog groter maken. Daar gaan we voor.
- De Heren A-jeugd – de toekomst klopt aan de deur
Ook onze Heren A-jeugd verdient absoluut een speciaal plekje in deze terugblik. Want wat hebben die gasten een seizoen achter de rug! Een groep jonge honden die barst van het talent, maar vooral ook van inzet, karakter en plezier.
Veel van deze jongens draaiden het hele jaar een dubbel programma. Spelen met Heren 1, Heren 2 én hun eigen wedstrijden in de HBJ. Dat is niet niks. Twee keer per weekend aan de bak, fysiek en mentaal. En nee, dat is niet altijd makkelijk. Soms is het zelfs gewoon loodzwaar. Maar als ik dan het enthousiasme zie, de energie op het veld, en de manier waarop ze met elkaar bezig zijn om beter te worden – dan kan ik alleen maar genieten.
Een speciaal compliment ook aan Koen en Ziggy, die naast hun eigen wedstrijden samen met Teun de hoofdcoach een belangrijke rol hebben gespeeld in de begeleiding van de A-jeugd. Met hun ervaring, energie en betrokkenheid hebben ze echt bijgedragen aan de groei van deze groep. Petje af, mannen.
En dat harde werken is niet voor niets geweest: Nederlands kampioen! Wat een prestatie. Geniet ervan, want dit soort momenten zijn zeldzaam. Net als bij Heren 1 geldt ook hier: succes komt niet vanzelf. Maar jullie hebben het samen verdiend. En ik ben er trots op dat ik dit van dichtbij heb mogen zien en jullie onderdeel zijn van de selectie.
- Vooruitkijken – op naar de Super Handball League
We mogen even nagenieten, maar lang duurt dat niet. Want het volgende avontuur wacht al: de Super Handball League. Daar willen we niet alleen maar meedoen. We willen laten zien dat we daar thuishoren. Dat we ook op dat niveau stappen kunnen maken. En we gaan onze huid duur verkopen.
Er is werk aan de winkel, maar als ik kijk naar deze groep – spelers, staf, supporters – dan weet ik zeker: wij zijn er klaar voor.
Tot snel in de hal!
Wesley